بهار خاموش ( کاروان کوچر)
شعر : احمدشاملو
ترجمه : کاروان کوچر ( karwan koçer)
buhara bê deng
بر آن فانوس که‌دستی نیفروخت
ji fanosa ku destek ew ne hil kir
بر آن دوکی که بر رَف بی‌صدا ماند
ji teşya ser refê, kes ew ne ra kir
بر آن آیینه‌ی زنگار بسته
ji neynûka ku jengarê rû girtî
بر آن گهواره که دستی نجنباند
ji landika ku destek ne li ba kir
بر آن حلقه که کس بر در نکوبید
ji helqa ser derî kes ne ji der xist
بر آن در که‌ش کسی نگشود دیگر
ji deryê ku kesek ew ne wekir sist
بر آن پله که بر جا مانده خاموش
ji pêlankê ku man ser cih de bê deng
کس‌اش ننهاده دیری پای بر سر ــ
ji mêje kes bi ser wan pê ne da xist
بهارِ منتظر بی‌مصرف افتاد!
Buhara çav li rê bê kar li wir ket
به هر بامی درنگی کرد و بگذشت
li ser her ban demek ma şûnde borî
به هر کویی صدایی کرد و اِستاد
bi her kolanê dengek da u kir ket
ولی نامد جواب از قریه، نز دشت
nehat ne ji gund u ne ji deştê çi dengek
نه دود از کومه‌یی برخاست در ده
ne ji kolixtikan dûkel bi der ket
نه چوپانی به صحرا دَم به نی داد
ne şivanek li çol lêv ji bilûr da
نه گُل رویید، نه زنبور پر زد
ne gol şîn bûn ,ne zirkêtan per da
نه مرغِ کدخدا برداشت فریاد.
Ne dîkê kedxweda dengek bi der da
به صد امید آمد، رفت نومید
bi sed hîvî buhar hat ,bê hîvî çû
بهار ــ آری بر او نگشود کس در.
Buhar- erê kesê jê ne wekir der
درین ویران به رویش کس نخندید
di wê wêraneyê kes jê ne kenya
کس‌اش تاجی ز گُل ننهاد بر سر.
Kesê tacek ji gul ne danî ser ser
کسی از کومه سر بیرون نیاورد
Ne mirîşkek ji lîs ,ne dû ji koçkek
هوا با ضربه‌های دف نجنبید
heva bi derba dengê def ne hejya
گُلی خودروی برنامد ز باغی.
Gulek xwerû ne şîn bû nav baxek
نه آدم‌ها، نه گاوآهن، نه اسبان
ne mirovan , ne nîr u cot, ne hespan
نه زن، نه بچه... ده خاموش، خاموش
Ne jin ,ne zar … gund bê deng, bê deng
نه کبک‌انجیر می‌خوانَد به دره
ne kev gozel di xwîne li pesaran
رودِ پُتکِ آهنگر نیامد
awaza kotkê hêsinkar ne der hat
کسی خیشی نبُرد از ده به مزرع
kesê cotek nebir ji gund , nav rez
سگِ گله به عوعو در نیامد.
Nehatî rewte rewta se ji ber pez
که پا بر جاده‌ی خلوت گذارد
ku pê ser wê rêya xelwet re dane
کسی پیدا نشد در مقدمِ سال
kesek peyda nebû di ber pêyê sal
که شادان یا غمین آهی بر آرد.
bi kêfxweş an xemîn ahek hilane
غروبِ روزِ اول لیک، تنها
êvara roja ewil borî , tenya
درین خلوتگهِ غوکانِ مفلوک
di wê xemxaneya boqan ê reş bext
به یادِ آن حکایت‌ها که رفته‌ست
di bîra wan hekayêtan ku borîn
ز عمقِ برکه یک دَم ناله زد غوک......
di kûratîya gol av nalîya beq
بهار آمد، نبود اما حیاتی
buhar hat lê nebû têde heyatek
درین ویران‌سرای محنت‌آور
Ku hil ke jêre mûmek an weke der
